Toen Tim Berners Lee zich in 1989 aanmeldde voor het CERN-project, had de wereld weinig idee van wat er ging komen.
En zeker, zelfs Tim Berners niet!
Hij werd geroepen om een leemte op te vullen van geautomatiseerde informatie-uitwisseling tussen een groep wetenschappers en instituten over de hele wereld. Het werd toen een fenomeen dat de wereld verlichtte en de manier veranderde waarop we naar deze wereld kijken, tot op onszelf.
Weet je nog hoe de uitvinding van de auto onze perceptie van tijd veranderde, dwars door de wereld en door beschavingen heen? Ja, met internet is iets soortgelijks gebeurd. Eigenlijk veel meer als je beter kijkt!
Afgezien van het inluiden van een zee van informatie, is er een hele industrie rond deze uitgestrekte oceaan gegroeid.
Deze oceaan is als het altijd waakzame oog van Sauron dat alles weet, alles ziet, alles hoort en misschien de hele wereld heeft verdeeld in een reeks algoritmen.
Om te begrijpen ‘hoe beïnvloedt internet de manier waarop mensen informatie vinden en uitwisselen?’, splitsen we deze vraag op in twee delen: Welke invloed heeft internet op mensen? En welke rol speelt het in hoe mensen informatie op internet vinden?
Het leven vóór het internet was in één woord simpel. Vroeger waren de opslagplaatsen van allerlei soorten informatie de bibliotheken, kranten en wetenschappelijke tijdschriften. En er was geen concept van een softcopy, of laat staan een ‘kopie’. De beste reproductie van elk stukje informatie was een fotokopie.
Maar alles veranderde nadat computers het medium, filter, schepper en verspreider van alle menselijke kennis werden. Tegenwoordig worden onze gedachten gedigitaliseerd, gearchiveerd en vastgelegd, vaak zonder dat we het weten, en doorgegeven aan ergens dat ‘servers’ wordt genoemd. Maar daar komen we later op terug.
Toen internet werd gedemocratiseerd, begonnen mensen te delen wat ze in gedachten hadden, en zo werd de complexiteit van het netwerk dat alles bij elkaar hield groter. Het uiteindelijke resultaat was een enorm, zelfvoorzienend ecosysteem van informatie dat zoveel meer is dan een opslagplaats.
Het internet beïnvloedt ons dagelijks leven op tal van manieren, en het voelt gewoon onwerkelijk om te denken aan de alwetendheid van het medium.
In de afgelopen twee decennia heeft het wereldwijde web enkele minireuzen zoals Google en Facebook zien opduiken en exponentieel groeien. In feite heeft het het punt bereikt waarop ze elkaars replica zijn geworden in termen van de informatie die ze uitwisselen en bewaren.
Bovendien heeft de hoeveelheid informatie die we in al die jaren via internet hebben gedeeld, geleid tot digitale persona’s van ieder van ons, die dezelfde behoeften, verlangens, eigenaardigheden en knikken hebben als wij.
Ja, laat dat even bezinken!
Laten we bijvoorbeeld zeggen dat meneer X een Gmail-account en een Facebook-account opent vanaf zijn smartphone. En zelfs als hij niet online winkelt, moet hij af en toe aan etalages winkelen, en Amazon heeft een apart gedeelte dat ‘Geïnspireerd door uw recente winkeltrends’ heet.
Ons punt is dat deze kleine stukjes persoonlijke informatie een grote bijdrage leveren aan het creëren van onze respectieve persona’s, en we dragen er vrijwillig aan bij. Dus eigenlijk weten de poortwachters van internet al van hun miljoenen algoritmen wat we misschien denken, welke nummers we misschien leuk vinden, wat we willen worden, of wie!
Al die keren sta je versteld van hoe YouTube erin slaagt om die exacte liedjes uit je kindertijd te suggereren, onthoud dat het neerkomt op een reeks algoritmen. Het is deze perfecte amalgaam van persoonlijke informatie, van wat mensen de hele dag over de wereld delen en een gigantisch draaiend wiel dat maakt, breekt en beslist wat trending is.
Nou, heb je wat gewinkeld op Amazon en vervolgens ingelogd op Facebook om willekeurige advertenties te vinden die precies die producten tonen waarnaar je op zoek was? Kortom, zo werkt internet! Voeg daar nog een paar strategieën en technieken aan toe (het klinkt eenvoudig, maar dat is het niet), en je krijgt een duidelijk beeld van hoe het er op internet aan toegaat.
Het is een bekend gezegde dat de beste plek om een lijk te verbergen de tweede pagina van Google is. De onderliggende betekenis houdt in dat hoe goed een stuk informatie ook is, het nog steeds behoorlijk hard moet werken om op de eerste pagina te komen. Maar hoe doe je dat, rekening houdend met het feit dat de hoeveelheid inhoud die op één dag wordt geproduceerd en gepost, nooit door één mens in zijn hele leven kan worden geconsumeerd?
Wat dus blijkt, is dat de daadwerkelijke bruikbaarheid of het nut van een stuk informatie op de achtergrond komt, en wat naar voren komt, is een mix van strategieën en plannen. Het is daar een uitgebreid universum dat als enige doel heeft om bij de top 1% van de top 1% te komen. En het eindspel is het reserveren van een plaats op de eerste pagina van de populaire zoekmachines.
Wanneer u een vraag typt, zijn de suggesties op de eerste pagina daarom misschien niet de suggesties met de beste antwoorden, maar met de beste strategieën.
Hier begint het interessant te worden. Het is niet één datacenter waar alles uit voortkomt. Het internet is misschien een altijd waakzaam oog, maar dat oog is uiteengevallen in miljoenen servers over de hele wereld. En als je googelt ‘waar is het internet opgeslagen’, lacht de ironie om zijn eigen grap!
Internet is overal. Einde verhaal! Het staat op onze harde schijven, in grote, streng beveiligde datawarehouses en servers. En alle reuzen zoals Amazon, Google, Facebook, Microsoft en Apple hebben hun persoonlijke dataservers. Dus als u deze vraag op Google tegenkomt, krijgt deze toegang tot uw computer voor een aantal gegevensopslagplaatsen die omleiden naar vele andere servers over de hele wereld.
Laten we zeggen dat u op de eerste suggestie van deze vraag klikt, wat een Quora-link is, een zeer gerespecteerd Q/A-platform. Het heeft antwoorden van over de hele wereld en om een pagina te bekijken, leent uw browser een beetje van al die datacenters die een bijdrage hebben geleverd bij het bouwen van die specifieke pagina.
Dus als Ron de vraag uit Congo heeft beantwoord en Linda uit Engeland, zal je browser toestemming vragen aan de centrale server van Quora. En nadat het is omgeleid, krijgt het toegang tot de harde schijven van Ron en Linda om je de hele webpagina te laten zien.
Dus in wezen is alles aanwezig in de cloud, zwervend overal om ons heen, en met internet komen alledaagse dingen dichter bij een wereldwijd erkend virtueel universum.
Tegenwoordig heeft de informatie-uitwisseling de kern verschoven van zoekmachines naar sociale media, wat een heel ander balspel is.
De socialemediagigant Facebook werkt bijvoorbeeld niet aan op zoekwoorden gebaseerde strategieën. Er zijn gesponsorde berichten, advertenties, winstgevende profielen en veel andere elementen die een bericht hier ‘succesvol’ maken. Het moet ergens in de grafiek van al deze controlepunten staan om het publiek te bereiken waarvoor u instaat.
Het bereik van een stuk informatie hangt niet alleen af van hoe goed je profiel is verbonden, maar ook van het netwerk van hashtags (trending haakjes van wat er populair is op internet) waarmee het verbinding kan maken.
En het behoeft geen betoog dat het ook afhangt van de poortwachters die informatie tonen of verbergen op basis van wiens belangen het al dan niet schaadt. U heeft tenslotte advertenties nodig als u een bedrijf runt!
In 2016 was er een controverse waarbij veel mensenrechtenorganisaties Mark Zuckerberg berispten voor het censureren van Kasjmir-gerelateerde berichten. En soortgelijke beschuldigingen zijn ook tegen andere reuzen van sociale media naar voren gekomen, zo erg zelfs dat ze eerlijke politieke verkiezingen hebben verstoord.
Het punt is, er is informatie, dan zijn er filters, en elk nieuwsbericht moet een rigoureus filterproces doorlopen voordat het door deze poortwachters als ‘deelbaar’ wordt beschouwd.
Dus, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is het internet een mengelmoes van censuur, vrijheid van meningsuiting, nieuws dat vervalst is en dat niet is. Ten slotte is er het ‘bereik’ van een post dat voortkomt uit een hele nieuwe reeks berekeningen.
Afgezien van cynisme, is internet het krachtigste instrument om deze globale wereld van vandaag te bereiken. Zelfs een paar jaar geleden hadden we de kunst van wat dan ook niet onder de knie (sommigen proberen zelfs autorijden te leren door YouTube-video’s te bekijken) door slechts een paar toetsen in een zoekbalk in te drukken.
Het is de beste tool die heeft opgenomen, geïmproviseerd en toegang heeft gegeven tot alles wat de mensheid ooit heeft gekend. We behoren tot een wereld waarin je midden in de nacht contact kunt opnemen met de honderden en duizenden social-media-junkies en kunt praten over alles wat belangrijk voor je is.
Het internet zorgt ervoor dat je stem altijd een echo heeft, ook al is het een zwakke echo.
Zoals Stephen Hawking zei: “We zijn nu allemaal verbonden via internet, als neuronen in een gigantisch brein.”